Düştüm, düş’tük

Kimi zaman bir gece vakti ayın şavkı böldü yalnızlığımızı,

Ayın görkemli gözlerine bakıp dans edip, büyüleyici şavkına sarılıp uyuduk…

Kimi zamansa bir söz kararttı günümüzü,

Yemek, içmek, yürümek bir yana, nefes alırken bile pazarlık yaptık ciğerlerimizle

Kimi zamansa düş’tük…

Zamanın kör olasıca sesine inat,

geç kalınmış bir hayata uyanmamak için direndik durduk…